|
|
 |
|
|
En besünner Urlaub
Urlaub:De eenwill watNeeis sehn unbeleven–de annerbesöchtalltiedweerdesülvigeStee, umdat hum dat daar so good gefallt.De een will fieren unGeselligheid, de annersöchtOfstandvan LarmunGedrüüs.
Ok over de Aard van Urlaub gahn de Menenswiedutnanner. Wisündgeern mit uns Wohnwagen unnerwegens. Dat finnenenigenheelundallnichantreckelk. “Waarumsallik in Urlaub upen paar Quadraatmetershusenunschoonmaken? Womögelk ok noch sülvst koken unofwasken, waarik in Huus en Geschirrspölerhebb? Nee, dat kummtför mi nich in Fraag!“ Man bi ‘t Campen büst du alltied buten in de Natuurunkriggstweer en Geföhldaarför, wo minn Saken man för ‘t Leven bruukt.
Ik mag geernNatuurun Stillte um mi to. Natuurismeestoveralltofinnen, man mit de Stillte is dat watstuurder. Ofin Hotels ofFeerjenwohnensofupCampingplatzen– du büstdaarnichalleen.Faakgeiht dat luuddaarher, de Middagstiedwordnichinhollen, avendssitten de Minskengeernbinannertoprotenunto fieren. Un nett up Campingplatzen sünd de Nabers heeldichtbi!
UmdatwinichDusenden van Kilometers fahren willen, um en bietjeOfstandtofinnen, hebbenwi in Düütskland na ruhige Campingplatzen söcht. Mit de Tiedhebbenwiutfunnen, dat nich-kommerzielle Campingplatzen, also Platzen, de van Verenenföhrt worden, meestvööl ruhigersünd. Ikhebb mi ditVörjahrso ‘n Platz utsöcht, blot en Stünn van Auerk weg,unbündaarmaalen Week alleenbleven.
De Platz weermeestlöss. Buten ofunto en „Moin!“ of „Goden Appetit!“ of „Wo weerjo Radtour?“ hebbik de heleTied nix toprotenhatt. Telefonerenweerslecht, denn ikseet in en Funklock. De eerstedreeDaag muss ik mi eerstmaalweeran de Luden van de Natuurwennen, an dat Rusen van de Wind ofdat Trummeln van de Regen up dat Dack van de Wohnwagen.Nachts weer dat pickedüüsterunhelemaal still.
Un dann fungwatBesünners an. Ikföhlde mi heelinbunnen in de Natuur.Ik harr keenPlaanunkeenDrockde mehr, daar muss nix daan worden. Ikkunnallsgewähren laten, bekiekenuneenfachwahrnehmen.Do kregen de Bomenun de Deren en annerBedüden. Se wurrenmien Nabers –leve Nabers, so as de Vögels,un lastige Nabers, so asdat Gnudd. Wihebbendaarmitnannerleevt, un de Tiedharr keenBedüden mehr.
Na een Week in disseanner Welt weerikbestverhaaltunblied. Dat Glück isdichtbi, wenn wi uns Sinnen openmaken.
Cornelia Nath
|
|
